skip to main | skip to sidebar

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

dijous, 23 d’octubre del 2008

somos lo que hemos dejado de ser

sigo en pie sin
saber la razón sigues
allí estás esperando una
respuesta congelada
de mis labios helados
mi lengua paralizada mis
brazos abrazándome
Publicat per alice a 12:12

Cap comentari:

Publica un comentari a l'entrada

Entrada més recent Entrada més antiga Inici
Subscriure's a: Comentaris del missatge (Atom)

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

alice
Visualitza el meu perfil complet

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

  • ▼  2008 (10)
    • ▼  d’octubre (7)
      • murmurotu mirada en mis sueñoshe guardado en mi bo...
      • somos lo que hemos dejado de sersigo en pie sinsab...
      • muchas de nuestrascosas ya no sonnuestrasya no son...
      • Esta mañana un señor de unos 60 años me estaba con...
      • Fuimos muchas cosas durante mucho tiempo. Y ahora ...
      • Cosas que no rocanrolean o que deberían dejar de r...
      • Más o menos a las 8 años tuve una pequeña obsesión...
    • ►  de maig (1)
    • ►  d’abril (2)